Soil in my pocket'Elke oversteek vergt een hemel'
elke oversteek vergt een hemel
tussen werelden in leren we
rakelings langs grenslijnen leven
misschien houden we stand
misschien worden we zelf de plek
waar we heen drijven
opgaand in de overzijde
of haaks op onszelf
wij waaghalzen vrezen onze wortels
moeten ruim worden losgewoeld
dagenlang spoelen vierkante golven
even vluchtig als opvarenden
vaart het schip rond
de haven vergeet ons
nachten op het water kleuren onze hoop
elke wolk wordt een aanknopingspunt
we vangen zon
luwen tot niets
hoe alles aanzwelt
wakkert
aanzwelt
wakkert
vierkante golven
vierkant
de toekomst zo dreigend
de zee hoog
hoog opgezweept
de zon heeft de zon ontvreemd
bij vlagen vallen we terug op lijnen in water
altijd weer overstekend blijven we
als gegoten aan dek staan
we raden de toekomst die luchtdicht
een kust komt in zicht
de witte zee ligt ledig
in de verte doemt een onvast land
golf na golf gaan we landwaarts
we schrapen aan land en kaatsen af
vol verlangen dat ons varen ergens eindigt
de huid van het schip voelt als ons gezicht
snijdend door de golfslag
het hechten aan wat we niet weten
raakt verward met alles wat op ons afkomt
al klaart het op in ons
we blijven altijd daar
waar we vandaan komen
wij waaghalzen vrezen onze wortels
moeten ruim worden losgewoeld
langzaam zullen we aarden